ในตอนต้นของศตวรรษที่ 20 เอมิลฟิชเชอร์ ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี 1901 ได้ทำการสังเคราะห์ไดเปปไทด์ของไกลซีนสังเคราะห์ขึ้นเป็นครั้งแรก ซึ่งเผยให้เห็นว่าโครงสร้างที่แท้จริงของเปปไทด์ประกอบด้วยกระดูกเอไมด์ผ่านไปหนึ่งปีเขาก็เสนอคำว่า”เปปไทด์”ซึ่งเริ่มมีการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับเปปไทด์

ครั้งหนึ่งกรดอะมิโนถือเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดของร่างกาย'การดูดซึมอาหารที่เป็นโปรตีน ในขณะที่เปปไทด์ได้รับการยอมรับว่าเป็นการสลายตัวรองของโปรตีนเท่านั้นด้วยการพัฒนาอย่างรวดเร็วของวิทยาศาสตร์และสารอาหาร นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบว่าหลังจากโปรตีนถูกย่อยและสลายตัว ในหลายกรณี เปปไทด์ขนาดเล็กที่ประกอบด้วยกรดอะมิโน 2 ถึง 3 ตัวจะถูกดูดซึมโดยตรงโดยลำไส้เล็กของมนุษย์ และประสิทธิภาพการดูดซึมก็สูงกว่านั้น ของกรดอะมิโนเดี่ยวผู้คนค่อยๆ ตระหนักว่าเปปไทด์ขนาดเล็กเป็นหนึ่งในสารที่สำคัญที่สุดในชีวิต และหน้าที่ของเปปไทด์นั้นมีส่วนร่วมในทุกส่วนของร่างกาย

เปปไทด์เป็นพอลิเมอร์ของกรดอะมิโน และเป็นสารประกอบชนิดหนึ่งระหว่างกรดอะมิโนกับโปรตีน และประกอบด้วยกรดอะมิโนตั้งแต่ 2 ตัวขึ้นไปที่เชื่อมโยงถึงกันผ่านสายโซ่เปปไทด์ดังนั้นในระยะหนึ่ง เราสามารถพิจารณาได้ว่าเปปไทด์เป็นผลจากการสลายตัวที่ไม่สมบูรณ์ของโปรตีน

เปปไทด์ประกอบด้วยกรดอะมิโนตามลำดับที่เชื่อมต่อกันด้วยสายโซ่เปปไทด์

ตามระบบการตั้งชื่อที่ยอมรับโดยแบ่งออกเป็นโอลิโกเปปไทด์ โพลีเปปไทด์ และโปรตีน

Oligopeptide ประกอบด้วยกรดอะมิโน 2-9 ตัว

โพลีเปปไทด์ประกอบด้วยกรดอะมิโน 10-50 ตัว

โปรตีนเป็นอนุพันธ์ของเปปไทด์ที่ประกอบด้วยกรดอะมิโนมากกว่า 50 ชนิด.

มีมุมมองว่าเมื่อโปรตีนเข้าสู่ร่างกายและภายใต้การทำงานของชุดเอนไซม์ย่อยอาหารในระบบทางเดินอาหารจะย่อยเป็นโพลีเปปไทด์ โอลิโกเปปไทด์ และสลายตัวเป็นกรดอะมิโนอิสระในที่สุด และการดูดซึมระหว่างร่างกายต่อโปรตีนสามารถทำได้เพียงเท่านั้น ทำในรูปของกรดอะมิโนอิสระ

ด้วยการพัฒนาอย่างรวดเร็วของวิทยาศาสตร์ชีวภาพและสารอาหารสมัยใหม่ นักวิทยาศาสตร์พบว่าโอลิโกเปปไทด์สามารถดูดซึมทางลำไส้ได้อย่างสมบูรณ์ และค่อยๆ ได้รับการยอมรับจากผู้คนในฐานะตัวพาโอลิโกเปปไทด์ประเภท I และประเภท II ได้รับการโคลนนิ่งสำเร็จ

การวิจัยทางวิทยาศาสตร์พบว่าโอลิโกเปปไทด์มีกลไกการดูดซึมที่เป็นเอกลักษณ์:

1. ดูดซึมโดยตรงโดยไม่ต้องย่อยอาหารมีฟิล์มป้องกันบนพื้นผิว ซึ่งจะไม่ถูกย่อยด้วยเอนไซม์โดยเอนไซม์ต่างๆ ในระบบย่อยอาหารของมนุษย์ และเข้าสู่ลำไส้เล็กโดยตรงในรูปแบบที่สมบูรณ์และถูกดูดซึมโดยลำไส้เล็ก

2. ดูดซึมได้รวดเร็วโดยไม่มีของเสียหรืออุจจาระและซ่อมแซมเซลล์ที่เสียหาย

3.เป็นสะพานขนส่งถ่ายโอนสารอาหารทุกชนิดไปยังเซลล์ อวัยวะ และองค์กรต่างๆ ในร่างกาย

มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในหลายสาขา เช่น การดูแลทางการแพทย์ อาหาร และเครื่องสำอาง โดยมีการดูดซึมได้ง่าย สารอาหารที่อุดมสมบูรณ์ และผลทางสรีรวิทยาต่างๆ ซึ่งกลายเป็นประเด็นร้อนใหม่ในสาขาเทคโนโลยีขั้นสูงเปปไทด์โมเลกุลขนาดเล็กได้รับการยอมรับจาก National Doping Control Analysis Organisation ว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัยสำหรับนักกีฬา และกลุ่มอุตสาหกรรมที่ 8 ของกองทัพปลดปล่อยประชาชนที่ 8 กำลังใช้เปปไทด์โมเลกุลขนาดเล็กเปปไทด์โมเลกุลขนาดเล็กได้เข้ามาแทนที่แถบพลังงานที่นักกีฬาใช้ในอดีตหลังจากการฝึกซ้อมการแข่งขันที่มีความเข้มข้นสูง การดื่มเปปไทด์โมเลกุลขนาดเล็กหนึ่งแก้วจะช่วยฟื้นฟูสมรรถภาพทางกายและรักษาสุขภาพได้ดีกว่าแท่งพลังงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความเสียหายของกล้ามเนื้อและกระดูก ฟังก์ชันการซ่อมแซมของเปปไทด์โมเลกุลขนาดเล็กไม่สามารถทดแทนได้