1. เมื่ออายุมากขึ้น การสูญเสียคอลลาเจนส่งผลให้ตาแห้งและเหนื่อยล้ากระจกตาโปร่งใสไม่ดี เส้นใยยืดหยุ่นแข็ง เลนส์ขุ่น และโรคทางตา เช่น ต้อกระจก

2. ฟันมีเปปไทด์ซึ่งสามารถจับแคลเซียมกับเซลล์กระดูกได้โดยไม่สูญเสียเมื่ออายุมากขึ้น การสูญเสียเปปไทด์ในฟันนำไปสู่การสูญเสียแคลเซียมซึ่งนำไปสู่โรคทางทันตกรรม ฟันผุและโรคปริทันต์ได้ง่าย ฟันหลวม ปวด อ่อนแอ แรงกัดที่อ่อนแอ เป็นต้น

3. เมื่ออายุมากขึ้น การสูญเสียเปปไทด์ ความยืดหยุ่นของผนังหลอดเลือดเสื่อมลง ส่งผลต่อความมั่นคงของความดันโลหิต ความหนืดของเลือด ทำให้เกิดไขมันเกาะตับง่าย ภาวะไขมันในเลือดสูง หลอดเลือดในสมองตีบ ความจำลดลง เวียนศีรษะ หลงลืม นอนไม่หลับ

4. หากสูญเสียเปปไทด์ไปอย่างรุนแรงก็จะเกิดอาการรุนแรงขึ้น เช่น กรดในกระเพาะ ท้องอืด สะอึก ปวดท้อง ปวดท้อง ท้องอืด เป็นต้น ทำให้ความสามารถในการดูดซึมของเซลล์เยื่อบุผิวของลำไส้เล็กลดลง การทำงานของ ความจุลดลงและกระเพาะและลำไส้อักเสบเป็นครั้งคราว

5. การสูญเสียเปปไทด์อาจทำให้ความหนาแน่นของกระดูกลดลง การเกิดฟันผุ และการสูญเสียแคลเซียม ทำให้เกิดอาการปวดกระดูกและข้อ กระดูกเดือยในขาและเท้ายืดหยุ่น โรคกระดูกพรุน กระดูกหักง่าย การสมานกระดูกช้า และความเหนียวของกระดูกลดลง

6. การสูญเสียเปปไทด์อาจทำให้ความจำลดลง ขาดสมาธิ นอนไม่หลับ ฝัน วิตกกังวล ซึมเศร้า กระสับกระส่าย กลุ่มอาการวัยหมดประจำเดือน ความสามารถในการตอบสนองไม่ดี เป็นต้น

7. เปปไทด์ส่งผลต่อความหนา ความยืดหยุ่น และความนุ่มของเส้นผมเมื่ออายุมากขึ้น การสูญเสียเปปไทด์อาจทำให้ผมแห้ง แตกหัก ผมร่วง ศีรษะล้าน แตกปลาย ผมหงอก รังแคเพิ่มขึ้น เป็นต้น

8. การสูญเสียคอลลาเจนเปปไทด์อย่างรุนแรงสามารถนำไปสู่โรคกระดูกสันหลังส่วนคอ, ปริมาณเลือดไปเลี้ยงสมองไม่เพียงพอ, ปวดหลัง, ชาไหล่, การกดทับของระบบประสาท และกล้ามเนื้อลดลง

9. ช่องน้ำเหลืองในระบบน้ำเหลืองประกอบด้วยเปปไทด์ซึ่งมีหน้าที่ในการลำเลียงน้ำเหลืองเมื่ออายุเพิ่มมากขึ้น การสูญเสียคอลลาเจนเปปไทด์และการไหลเวียนของน้ำเหลืองที่ช้าลงจะส่งผลให้ภูมิคุ้มกันและความอ่อนแอต่อโรคต่างๆ ลดลง

10.เปปไทด์สามารถปรับสมดุลการหลั่งฮอร์โมนได้การสูญเสียเปปไทด์อาจทำให้เกิดความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ นำไปสู่ภาวะขาดประจำเดือน ประจำเดือนมาน้อย ความผิดปกติของประจำเดือน วัยหมดประจำเดือนเร็ว การเจริญเติบโตแคระแกรน เต้านมมีมากเกินไป เสี่ยงต่อมะเร็งเต้านม ฯลฯ