1. เมื่ออายุการสูญเสียคอลลาเจนนำไปสู่ดวงตาที่แห้งและเหนื่อยล้า ความโปร่งใสของกระจกตาที่ไม่ดีเส้นใยยืดหยุ่นอย่างหนักเลนส์ขุ่นและโรคตาเช่นต้อกระจก

2. ฟันมีเปปไทด์ซึ่งสามารถผูกแคลเซียมกับเซลล์กระดูกโดยไม่สูญเสีย เมื่ออายุการสูญเสียเปปไทด์ในฟันนำไปสู่การสูญเสียแคลเซียมซึ่งนำไปสู่โรคทางทันตกรรมง่ายต่อการสลายตัวของฟันและโรคปริทันต์ฟันที่หลวมความเจ็บปวดความไวต่อแรงกัดที่อ่อนแอ ฯลฯ

3. เมื่ออายุ, การสูญเสียเปปไทด์, ความยืดหยุ่นของผนังหลอดเลือดลดลง, ส่งผลกระทบต่อความเสถียรของความดันโลหิต, ความหนืดของเลือด, ง่ายต่อการก่อให้เกิดตับไขมัน, ไขมันในเลือดสูง, การเกิดลิ่มเลือดอุดตันในสมอง

4. หากการสูญเสียของเปปไทด์หายไปอย่างจริงจังอาการรุนแรงบางอย่างจะเกิดขึ้นเช่นกรดในกระเพาะอาหารท้องอืดอาการสะอึกตะคริวในกระเพาะอาหารปวดแรงงานอาการท้องอืด ฯลฯ ความสามารถในการดูดซึมของเซลล์เยื่อบุผิวของลำไส้เล็กลดลง กำลังการผลิตลดลงและลำไส้อักเสบเป็นครั้งคราว

5. การสูญเสียของเปปไทด์สามารถนำไปสู่การลดลงของความหนาแน่นของกระดูกการก่อตัวของฟันผุและการสูญเสียแคลเซียมทำให้เกิดอาการปวดกระดูกและข้อต่อสเปอร์กระดูกในขาและเท้าที่ยืดหยุ่น, โรคกระดูกพรุน, การแตกหักง่าย, การรักษากระดูกช้าและลดความทนทานของกระดูก

6. การสูญเสียเปปไทด์สามารถนำไปสู่ความทรงจำที่ลดลง, ไม่ตั้งใจ, นอนไม่หลับ, ความฝัน, ความวิตกกังวล, ภาวะซึมเศร้า, กระสับกระส่าย, อาการวัยหมดประจำเดือน, ความสามารถในการตอบสนองที่ไม่ดี ฯลฯ

7. เปปไทด์มีผลต่อความหนาความยืดหยุ่นและความอ่อนไหวของเส้นผม เมื่ออายุการสูญเสียเปปไทด์อาจทำให้เกิดผมแห้ง, แตก, ผมร่วง, ศีรษะล้าน, ปลายแยก, ผมสีเทา, รังแคที่เพิ่มขึ้น ฯลฯ

8. การสูญเสียเปปไทด์คอลลาเจนอย่างรุนแรงสามารถนำไปสู่การเกิดปากมดลูก, การจัดหาเลือดไม่เพียงพอต่อสมอง, ปวดหลัง, อาการชาไหล่, การบีบอัดของระบบประสาท, และเสียงกล้ามเนื้อลดลง

9. ช่องน้ำเหลืองในระบบน้ำเหลืองประกอบด้วยเปปไทด์ซึ่งรับผิดชอบในการขนส่งของเหลวน้ำเหลือง เมื่ออายุเพิ่มขึ้นการสูญเสียเปปไทด์คอลลาเจนและการไหลเวียนของน้ำเหลืองช้าจะนำไปสู่การลดลงของภูมิคุ้มกันและความอ่อนแอต่อโรค

10. เปปไทด์สามารถปรับสมดุลการหลั่งฮอร์โมน การสูญเสียของเปปไทด์อาจทำให้เกิดความผิดปกติของต่อมไร้ท่อนำไปสู่ ​​amenorrhea, การไหลของประจำเดือนต่ำ, ความผิดปกติของประจำเดือน, วัยหมดประจำเดือนก่อน, การเจริญเติบโตของแคระ